Mówisz? Ja wróciłam do tego głąba, co mnie zostawił. I do tej pory nie wiem jaki jest tego powód.

Albo wiara w błąd i próba naprawy. Ciort go wie.
Na początku nawet nie mieliśmy zamiaru do siebie wracać (przynajmniej ja). Ale po paru rozmowach.. kurczę, nawet nie wiem jak to opisać. Właściwie odkąd się poznaliśmy (czyli jakiś rok temu) miałam wrażenie jakbym znała go od dzieciństwa. No i teraz to po prostu wróciło

Czy ja wiem... Bardziej uzależnienie

Mówisz? Mnie tam póki co nie zawęża. Natomiast jemu.. cóż, chyba dla odmiany ja naprowadzam go na dobrą drogę, bo póki co, z nim jak z dzieckiem.

4b1 napisał:

Nie ma co się oszukiwać, takich kobiet jest mało. Większość już nawet o miłości nie myśli, ale takie czasy. (...) A jak o kobietach mowa, to znalezienie faceta romantyka też jest naprawdę ciężkie.

Czasy są w tym temacie takie same, wbrew pozorom. I kiedyś i dziś istniały materialistki, racjonalistki i słodkie dziewoje czekające na swojego księcia na białym koniu (dziś są to konie mechaniczne) a ponieważ obecnie kobiety mają o wiele więcej możliwości na pokierowanie swoim życiem (już nie tylko małżeństwo, dzieci i towarzyszenie mężowi) to odsuwają romantyzm na bok, ale z niego nie rezygnują.

Nie uważam się za romantyczkę, ale bardzo podoba mi się chodzenie z chłopakiem zimą, trzymając jego rękę w kieszeni jego kurtki. Powiedziałam kiedyś o tym jednemu chłopakowi i od tego czasu sam z siebie chował moją rękę do swojej kieszeni. Ale nie sądzę, by był romantykiem z powołania.

A o miłość trzeba dbać. Mówić o uczuciach, pokazywać je. Tylko trochę zakładać, że druga strona wie, co czujemy, bo przecież fajnie czasem też to usłyszeć i zobaczyć w geście.

Ale czy te w gimnazjach to już są.. kobiety?

Oj, o księciów coraz trudniej..
ja mam wrażenie, że oni się po prostu nie domyślają, czego kobieta może chcieć. Nawet do głowy im nie przyjdzie, że ma jakieś potrzeby.

Ma coś z księcia? To opowiadaj!